Jasny mówi poważnie: – Panie Niedziela, patrząc na naszą scenę polityczną, odnoszę wrażenie, jakbym oglądał obce ciało. Klasa polityczna zupełnie się wyobcowała ze społeczeństwa. Wszyscy są zakładnikami swoich poglądów i wyborów ideowych. To chyba dobrze, być wiernym swoim zasadom.

– I tak, i nie. Mamy tu do czynienia z paradoksem. Politycy są zabetonowani w swoich poglądach. Dbają o swoją pozycję w partiach i trudno im zmieniać się pod wpływem nowych wyzwań.

– Mówi się, że tylko krowa nie zmienia poglądów. – Właśnie, odnoszę wrażenie, że politycy to takie krowy na pastwisku.

– Pewnie tak, trawa jest, woda do picia jest, stajnia, do której zapędza przed zmierzchem gospodarz, jest.

– I o to chodzi, żeby się nic nie zmieniło. Nawet kiedy widzą inne, daleko bardziej interesujące okolice, boją się tam udać… Wolą pilnować tego, co jest.

– Przecież jedni walczą o jakieś równości, inni walczą o prawa gejów i prawa do aborcji… Więc nie ma Pan racji. Jakieś ruchy na scenie politycznej są.

– Pozorowane ruchy. Chodzi o utrzymanie się przy tym układzie, który jest. On daje wymierne profity. Ciągle udają walkę, ale czy szkodzą sobie zasadniczo.

Taka gra pod publiczkę, jak mówią młodzi.

W tym momencie do Pana Niedzieli zadzwonił telefon, a w nim słodziutki głos żony wzywał do powrotu na łono rodziny. Musimy wiedzieć, że cała ta rozmowa odbywała się w ulubionym pubie sąsiadów, gdzie od czasu do czasu, przy dobrym humorze obu połowic, udawało im się usiąść na kilka kwadransów.

– Już idę, kochanie… Tak, jestem z Jasnym. Dlaczego tak długo? No wiesz, zagadałem się… Tak, już wracam… Tak… Pa… Pa.

– Żona. Muszę wracać.

– Widzi Pan, nic Pan nie zmieni, a chce Pan zmieniać przyzwyczajenia polityków.

– Moje posłuszeństwo wobec żony ma charakter sakramentalny… A mówiąc językiem potocznym – kocham ją! A nasi politycy nie kochają swoich poglądów, tylko je wyznają w interesie mniej lub bardziej opłacalnych transakcji – ile społeczeństwo mi da, tyle ja dam społeczeństwu. A miłość łaskawa jest, miłość nie zazdrości, nie szuka korzyści…

– Panie Niedziela, chyba Pan cytuje niedokładnie.

– Panie Jasny, chodzi o sedno. W sferze politycznej wierność i miłość mają charakter koniunkturalny.

– To straszne.

– Ale, niestety, prawdziwe.