- Nie chodzi o to, żeby jedynie wyrecytować symbol nicejski, żeby przypomnieć sobie reguły teologiczne dotyczące Jezusa Chrystusa. Pytanie brzmi, czy On jest moim Bogiem? Na ile jest Osobą żywą w moim codziennym doświadczeniu? – powiedział kard. Grzegorz Ryś podczas Jubileuszu 1700-lecia Soboru w Nicei.

W Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi i katedrze łódzkiej odbyły się obchody jubileuszowe 1700-lecia Soboru w Nicei.

Wydarzenie rozpoczęło się sympozjum naukowym, w czasie którego słowo wstępne powiedział ks. prof. Janusz Lewandowicz. Kolejnym punktem była rozmowa o Nicei, którą podjęli prof. Sławomir Bralewski, ks. prof. Henryk Pietras oraz ks. dr Przemysław Szewczyk. Podczas dyskusji mówiono, m.in., o istocie Soboru w Nicei, ustaleniu daty Wielkanocy, a także powszechnym użyciu Credo nicejskiego w liturgii. – Myślę, że to jest jeden z kłopotów, kiedy przyglądamy się starożytności i próbujemy zrozumieć, jakie były intencje wewnętrzne człowieka. Czy rzeczywiście to są dyskusje o tym, czy Konstantyn był wewnętrznie przekonany do chrześcijaństwa czy zabobonnie związany z bogiem i dopiero potem odkrywa Boga chrześcijan, jaką duchowość i postawę przedstawia? Na pewno jako cesarz prosi Kościół o to, żeby tak się przystosował, jak przystoi religii zalegalizowanej w Cesarstwie. Również temu służy Sobór w Nicei, żeby ustalić datę Wielkanocy i jednego Credo – mówił ks. dr Szewczyk.

Kolejnym punktem obchodów było nabożeństwo ekumeniczne w katedrze łódzkiej. W słowie wprowadzenia kard. Grzegorz Ryś zwrócił uwagę zebranych na to, czym dla współczesnych chrześcijan jest celebracja nicejskiego jubileuszu. – Myślę, że najważniejszym pytaniem tego wieczoru dla nas jest pytanie, kim jest Jezus Chrystus, bo tego przede wszystkim dotyczy symbol nicejski. Czy na pewno mamy w sobie wiarę, że On jest Bogiem? Nie chodzi o to, żeby jedynie wyrecytować symbol nicejski, żeby przypomnieć sobie reguły teologiczne dotyczące Jezusa Chrystusa. Pytanie brzmi, czy On jest moim Bogiem? Na ile jest Osobą żywą w moim codziennym doświadczeniu? – powiedział metropolita łódzki i dodał: - Kiedy mówimy o Jezusie Chrystusie jako Bogu i kiedy mówimy o Ojcu, Synu i Duchu Świętym, to mówimy o tym, który jest miłością i który wzywa nas do jedności w różnorodności.

W liturgii słowa wierni wysłuchali Czytania z Księgi proroka Izajasza (Iz 42, 1-7), Psalmu 8, Czytania z Listu św. Pawła Apostoła do Filipian (Flp 2, 6-11) oraz Ewangelii św. Jana (J 14, 1-14), po której homilię wygłosił ks. Michał Makula z Kościoła ewangelicko-augsburskiego. – Jedności nie się zaprowadzić siłą, zmuszając, egzekwując prawo, używając miecza czy przywołując krzykiem do porządku. (…) Usłyszmy te starotestamentowe pieśni zwłaszcza dzisiaj, kiedy tyle mówimy o pokoju, a im więcej o tym mówimy, tym więcej dociera do nas wieści o wojnach. Chcemy dążyć do pokoju, zwiększając arsenał głowic, bomb, czołgów, myśliwców, które mają za zadanie zabić drugiego człowieka. Nagle słyszymy, że pokój i jedność osiągamy nie poprzez krzyk, przemoc, ale łagodność. Usłyszmy i zobaczmy, że jedność i pokój zaczynają się w nas. Jeśli w nas nie ma pokoju, jak może on być obecny w tym świecie – powiedział ks. Makula.

Po homilii nastąpiło wyznanie wiary 318 ojców – pierwszego symbolu wiary promulgowanego dla całego Kościoła podczas Soboru powszechnego w Nicei. Ważnym elementem nabożeństwa było również złożenie podpisów przez chrześcijańskich duchownych na krzyżu z Credo nicejskim.

Jubileuszowe obchody zwieńczył poczęstunek w domu kard. Rysia przygotowany według starożytnych recept rzymskich opracowanych przez prof. Macieja Kokoszkę.

Sobór nicejski odbył się w 325 r. n. e. w Nicei (dzisiejszy Iznik w Turcji), stanowiąc pierwszy powszechny sobór Kościoła chrześcijańskiego. Podczas tego wydarzenia, zwołanego przez Konstantyna Wielkiego, potępiono arianizm, ustalono pierwszą wersję wyznania wiary, w której zaznaczono, iż Jezus Chrystus jest współistotny Ojcu, a ponadto ustalono, że Wielkanoc będzie obchodzona w niedzielę po pierwszej pełni księżyca po wiosennej równonocy. Decyzje podjęte na Soborze w Nicei miały zażegnać konflikty na tle religijnym dotyczące fundamentalnej prawdy wiary o Bogu Jedynym w Trzech Osobach.