Odwiedzamy Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Krakowie. W skład placówki wchodzi Szkoła Podstawowa nr 10 i Gimnazjum nr 6. Katechizuje tu, pochodząca z diecezji tarnowskiej, s. Lucyna Rąpała ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi. Jej uczniowie z pewnością dobrze przeżyją zbliżającą się beatyfikację męczenników. Przygotowania do tej uroczystości to nie kwestia ostatnich tygodni. Wymiana listów pomiędzy dziećmi i młodzieżą z Krakowa oraz podopiecznymi popołudniowej szkółki wyrównawczej w Pariacoto trwa od dłuższego czasu. Jak to się zaczęło?

– W oczekiwaniu na beatyfikację o. Michała Tomaszka OFMConv i o. Zbigniewa Strzałkowskiego OFMConv, poczułam wewnętrzną inspirację, by podzielić się z uczniami darem przyszłych błogosławionych. Zaczęłam od prowadzenia katechez na ten temat – mówi s. Lucyna. Wyjawia, że historię obu męczenników poznała w 1991 r. z opowiadań rodzinnych. Była już wtedy w nowicjacie, w Mszanie Dolnej. – Nigdy nie spotkałam tych franciszkanów na żywo, ale „znam” ich z doświadczenia łaski za ich wstawiennictwem. Przybliżając innym sylwetki zakonników, kierowałam się wdzięcznością Bogu za te łaski.

Być jak oni

Katechezy o męczennikach siostra prowadziła w ubiegłym i bieżącym roku szkolnym. Wyświetlała również filmy: „Na peruwiańskiej ziemi z pokojem i dobrem”, „Czas zawieszony”, „Bracia męczennicy”. Następnie pojawił się pomysł konkursów plastycznych. W szkole podstawowej w kategoriach: przewodnik pielgrzyma, symbol, plakat, szkoła, Peru, książki, prezentacja multimedialna. W gimnazjum uczniowie mogli przedstawić dowolne prace. Powstały więc prezentacje multimedialne, rebusy, krzyżówki. – Dominik przygotował system krzyżówkowy „Franciszkanie – męczennicy Peru”, Rafał zrobił szyfr ułamkowy. Pojawiły się też opracowania tematyczne, np. dotyczące zakonu franciszkanów. Projekty uczniowie przedstawiali na forum klasowym, szkolnym i międzyszkolnym. Dzięki temu również inni mogli czerpać wiedzę o męczennikach – relacjonuje katechetka.

Ale to nie wszystko! Chcąc podsumować katechezy i konkurs, siostra poprosiła wychowanków o informację zwrotną. Ci, którzy chcieli, mogli podzielić się tym, jak odbierają wydarzenie beatyfikacji, jakie znaczenie ma dla nich poznanie polskich franciszkanów, co może inspirować w tych postaciach. Wypowiedzi pozytywnie zaskoczyły s. Lucynę. Kasia z kl. IV napisała: „O. Zbigniew Strzałkowski i o. Michał Tomaszek (...) przede wszystkim nauczyli mnie dobroci i miłości, jaką darowali Panu Jezusowi i biednym ludziom”. Sławek z VI klasy wyznał: „Umarli za wiarę w Jezusa, byli wtedy młodzi. Podziwiam ich za odwagę, dobroć i ciepło, którymi obdarzali biednych. Chciałbym być taki jak oni”. Gimnazjalistka Klaudia przyznała: „Przykład o. Michała i Zbigniewa pomógł mi umocnić moją wiarę. Pokazał, jak ludzie bezinteresownie poświęcają się dla wiary, żyjąc wielką miłością do Boga”.

Szkolna korespondencja

– Myślałam, że na tym zakończymy – opowiada s. Lucyna – ale zorientowałam się, że tematyka misyjna jest uczniom mało znana. Dlatego zapytałam, czy byliby zainteresowani wyjściem do Sekretariatu Misyjnego Franciszkanów. Reakcje były pozytywne! Zwiedziliśmy więc ciekawą wystawę misyjną, obejrzeliśmy film, pozyskaliśmy wiele informacji o misjach, życiu tamtejszej ludności, a szczególnie o sytuacji dzieci.

Okazało się, że kontakt ze światem misyjnym jest czymś intrygującym, staje się wezwaniem, otwiera na inność drugiego człowieka, daje do myślenia nad nierównością społeczną. Poznając sytuację rówieśników w Pariacoto (gdzie wciąż pracują franciszkanie z Prowincji św. Antoniego z Padwy i bł. Jakuba Strzemię Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Krakowie), uczniowie wychodzili z propozycją zbiórek zabawek czy odzieży. Ale wkrótce okazało się, że praktyczniej jest po prostu wpłacić pieniądze na konto. Stąd pomysł zorganizowania... koncertu misyjno-charytatywnego. Odbył się on 8 listopada w auli Akademii Wychowania Fizycznego

w Krakowie. Oprócz modlitwy i łączności poprzez listy, pomyślano bowiem o wsparciu materialnym szkółki wyrównawczej w Pariacoto. Jak przyznaje moja rozmówczyni, inspiracją, by zorganizować koncert, był fakt, że jeden z franciszkanów, o. Michał, ewangelizował w Peru poprzez śpiew i muzykę. Motywacją kluczową było jednak przybliżenie postaci męczenników i przygotowanie do ich beatyfikacji.

Natalia García z Pariacoto napisała do uczniów z klasy VI: „Opowiadają nam, że o. Michał bardzo kochał dzieci i na katechezy przychodziło ich wiele, miał do nich cierpliwość. Uczył ich śpiewania i grał na swojej gitarze. O. Zbigniew leczył chorych i też modlą się do niego jako do «lekarza ubogich» i zdrowieją”. Z kolei inna Peruwianka, Yanella, zachęca w swoim liście: „Módlcie się do Zbigniewa, kiedy jesteście chorzy, i on wam pomoże. Módlcie się do Michała, gdy wam nie idzie w nauce”.

Nasi misjonarze

Wciąż jednak nie wiemy, jak doszło do wymiany pierwszego listu pomiędzy dziećmi z Pariacoto a uczniami z Krakowa. S. Lucyna z uśmiechem dopowiada: – Zwróciłam się z pytaniem o możliwość takiej korespondencji do prowincjała krakowskich franciszkanów, który z kolei pokierował mnie do o. Jacka Lisowskiego OFMConv, odpowiedzialnego za szkółkę wyrównawczą w Pariacoto. Odpisał na e-maila, chwaląc pomysł. Wszelkie obawy prysły po pierwszych listach. Widać, że korespondencja sprawiała dzieciom z Peru radość!

Franciszkanka wyjaśnia, że młodzi krakowianie przygotowują wspólny list np. na katechezie, a jeden z uczniów redaguje całość. Potem czas na tłumaczenie (pomaga w tym znajoma siostry lub któryś z rodziców), a następnie drogą elektroniczną przesyłka trafia do Pariacoto. Potem niecierpliwe czeka się na odpowiedź!

Kontakty z Ameryką Południową nie ograniczają się jednak do przestrzeni wirtualnej. W czerwcu uczniów z Krakowa odwiedził br. Piotr Hryma OFMConv, który przygotowywał się do wyjazdu na misje. – Brat będzie z dziećmi, z którymi my korespondujemy! – cieszyli się uczniowie. Teraz listy przesyłają już na jego skrzynkę. A gdy z okazji koncertu misyjno-charytatywnego przygotowywali przemówienia, ich pragnieniem było także pozdrowienie „ich” franciszkanów: o. Jacka i br. Piotra.

– W momencie tragicznej śmierci o. Michała i o. Zbigniewa zdawało się, że coś przegrali, tymczasem teraz widzimy, że to było wielkie zwycięstwo prawdy, piękna i dobra. Zwycięstwo, które kojarzy się porankiem wielkanocnym, zmartwychwstaniem do nowego życia. Kościół ogłosi je 5 grudnia w Chimbote – zamyśla się s. Lucyna. Dodaje, że życie, działalność i męczeńska śmierć franciszkanów już przynoszą wielkie owoce – w sercach tych, którzy ich poznają...