Błogosławiony kard. Stefan Wyszyński, Prymas Tysiąclecia nauczał: „Ojczyzna – jakakolwiek by była, w jakiekolwiek szaty by ją ubrano, jest zawsze matką”.
Wobec tych słów żadnemu Polakowi nie wolno przejść obojętnie! Matce zawsze należy się szacunek, pamięć i wdzięczność.
1 sierpnia 1944 r. wybuchło Powstanie Warszawskie – wielki zryw, w tym wielkiej rzeszy ludzi młodych. Powstanie to trwało tylko 63 dni i upadło, ale w narodzie polskim była wielka wiara i wielka ofiara w obronie Ojczyzny. A dzisiaj? Polko i Polaku, czym jest dla ciebie Ojczyzna?! Młodzieży polska, która jesteś nadzieją, czym jest dla ciebie to słowo?! Powstanie Warszawskie, to bitwa o Polskę to także bitwa o twoją przyszłość, o twoje życie w pokoju.
Dzisiaj pokój jest zagrożony. Każdemu Polakowi nie wolno spocząć na laurach i mówić, co mnie to obchodzi, ale ma być to wysiłek nas wszystkich, a szczególnie tych, których naród wybrał w wolnych wyborach i obdarzył zaufaniem, aby go bronili i strzegli.
1 sierpnia, kiedy wybije godzina „W”, tj. 17 i usłyszysz wycie syren, nie bądź obojętny, jak dzisiaj wielu, ale zatrzymaj się tam, gdzie jesteś i modlitwą wyraź wdzięczność bohaterom, którzy stanęli do walki, nie szczędząc nawet własnego życia, abyś ty dzisiaj mógł żyć w wolnej Ojczyźnie!
Sylwester Braun „Kris”/ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego
77 lat temu, 1 sierpnia 1944 r., na mocy decyzji Dowódcy AK gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora”, w Warszawie wybuchło powstanie. Przez 63 dni powstańcy prowadzili z wojskami niemieckimi heroiczną i osamotnioną walkę, której celem była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej okupacji i dominacji sowieckiej.
Powstanie Warszawskie było największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Planowane na kilka dni, trwało ponad dwa miesiące. Jego militarnym celem było wyzwolenie stolicy spod niezwykle brutalnej niemieckiej okupacji, pod którą znajdowała się od września 1939 r.
Podziel się cytatem
Ingres biskupa do katedry to nie tylko uroczyste wejście i historyczna oprawa, ale przede wszystkim wydarzenie ściśle liturgiczne, w którym Kościół przyjmuje swojego pasterza. Szaty i przedmioty używane podczas tej celebracji – ornat, tunicella, pastorał, kielich czy racjonał – nie są dodatkiem i dekoracją. Każdy z nich ma swoje miejsce, znaczenie i pomaga zrozumieć, czym jest objęcie posługi biskupiej w Kościele krakowskim.
Ingres (łac. ingressus) oznacza „wejście”. Od uroczystego wejścia nowego biskupa do kościoła katedralnego bierze swoją nazwę cała celebracja przekazania posługi pasterskiej. Choć wydarzenie to ma szczególny charakter, pozostaje liturgią Kościoła, sprawowaną według porządku przewidzianego na dany dzień. – Skoro mówimy o obrzędzie, to już samo to określenie wskazuje na jego ścisły wymiar liturgiczny – podkreśla ks. dr Stanisław Mieszczak SCJ, liturgista i zastępca przewodniczącego Archidiecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
