W czerwcu jesteśmy zaproszeni do kontemplacji Serca Pana Jezusa. Serca cierpliwego, miłosiernego, hojnego w miłowaniu. O tym, jakie jest to Serce, przekonał się pewien człowiek, mieszkający na co dzień w odległości kilkunastu tysięcy kilometrów od grodu Kopernika.
Alan Ames, australijski mistyk i charyzmatyk, odwiedził Toruń 8 czerwca. Było to jedno z miast na szlaku spotkań autorskich w całej Polsce. Po Mszy św. w kościele Matki Bożej Królowej Polski podzielił się swoim świadectwem. Spotkanie zorganizowało wydawnictwo Esprit i Fundacja Królewskie Dziedzińce.
Australijczyk zaznaczył, że do 40. roku życia czynił wiele złych rzeczy, dlatego spotkanie z Bożą miłością kompletnie go zaskoczyło. – Nie mogłem uwierzyć, jak Bóg może kochać kogoś takiego, jak ja. Nigdy Go nie kochałem, odwróciłem się od Niego. Dlaczego miałby mnie kochać? Tymczasem On ciągle próbował do mnie dotrzeć.
Miłość Boża pociągnęła Alana. – Nigdy wcześniej nie czułem takiej radości i szczęścia – mówił. Prosił Pana Jezusa, aby odmienił jego serce, aby wytrwał przy Nim do końca. – Zakochałem się w Nim i nie chciałbym Go nigdy stracić. Każdy dzień jest darem, przygodą z Panem.
Ta przygoda trwa już 30 lat. Choć życie chrześcijanina nie jest łatwe – doświadcza pokus, niezrozumienia ze strony środowiska – gość zaznaczył, że otrzymaliśmy moc Ducha Świętego. Siły w życiu duchowym dodaje również regularne korzystanie z sakramentów. Alan Ames omówił znaczenie różnych gestów podczas liturgii, wyjaśniając, w jaki sposób każdy moment Mszy św. przypomina o Bożej miłości do człowieka. Zachęcił do odmawiania Różańca, podczas którego można kontemplować wszystko to, co Chrystus czyni dla nas w czasie Eucharystii. Mówiąc tę modlitwę, możemy zanosić Bogu swoich bliskich, chorych, a przede wszystkim tych, którzy jeszcze Go nie poznali. Gość przytoczył świadectwo kobiety, której mąż był ateistą, ale Bóg tak zmienił jego życie, że dziś małżonkowie modlą się razem i wspólnie wędrują ku niebu.
Po świadectwie i konferencji przyszedł czas na adorację Najświętszego Sakramentu i modlitwę wstawienniczą. Dużym zainteresowaniem cieszyły się książki Alana Amesa, w których dzieli się swoimi rozmowami z Jezusem i Maryją.
To już ostatnie wezwanie Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. W naszych rozważaniach dobrnęliśmy do końca.
I właśnie dziś, przychodzi nam stanąć wobec szczególnego daru, jakim jest radość, bowiem w takim znaczeniu chcemy rozumieć słowo „rozkosz”. Nie mamy żadnych wątpliwości. Serce Jezusa jest źródłem radości wszystkich świętych: zarówno tych wyniesionych do chwały ołtarzy i tych, którzy w milczeniu żyją pośród nas, a o których może nawet nie wiemy. Świętość jest możliwa, jest realna, nie jest czymś, co przeminęło i stało się czymś nieaktualnym. Świętość jest powszechnym powołaniem. Każdy z nas, bez względu na stan w którym żyje, jest wezwany do świętości. Osiągnięcie tego wielkie celu jest możliwe za łaską Boga okazaną każdemu z nas. Bóg chce mieć nas wszystkich blisko siebie, że pomaga nam w naszych dążeniach. Zresztą, On sam nas prowadzi do świętości. Bóg dał nam swojego Syna Jezusa Chrystusa, który jest radością ludzi świętych. Ci, którzy są świętymi, zakochali się w Jezusie i zapisali swoje imiona na tablicy Jego Najświętszego Serca! To serce stało się dla świętych rozkoszą niepojętą, radością bez granic, której nikt i nic na ziemi nie wyrazi. Dla miłości Tego Najświętszego Serca, warto poświęcić wszystko.
Choć nie mamy jeszcze odpowiedzi na wszystkie pytania, to mamy jednak Jezusa. Podążajmy za Nim. Jest to droga nie tylko Kościoła, ale całej ludzkości - droga nadziei - zachęcił Ojciec Święty podczas dzisiejszej nadzwyczajnej audiencji jubileuszowej. Przypomniał podczas niej postać XV - wiecznego filozofa i teologa, Mikołaja z Kuzy - sługę jedności.
Tajemnice chwalebne Różańca świętego. Módlmy się w intencji wynagrodzenia za obelgi i bluźnierstwa przeciwko Bożemu Macierzyństwu Maryi, które ranią Serce Maryi i obrażają Pana Jezusa.
Dokonałeś, Panie Jezu, swego dzieła przez Ojca, który Cię wzbudził z martwych. Wierzymy w Twoje Zmartwychwstanie. Radujemy się, że i nam pozostawiłeś pewność zmartwychwstania. Znakiem tej pewności i zapowiedzią naszego zmartwychwstania jest Uczta Eucharystyczna. Dziękujemy Ci za Twój pokarm na życie wieczne i prosimy za wszystkich, których odkupiłeś, aby przez Ciebie doznali zmartwychwstania i życia. Święty Maksymilian uczy nas"Chrystus zmartwychwstał" – powtarzają podczas Wielkanocy tysiączne usta. "I my mamy zmartwychwstać" – głosi nam wielkanocna pieśń, ale nie tylko po śmierci, lecz co rok Kościół święty wzywa do tego wiernych, nakazując spowiedź wielkanocną. Choćby kto miał nieszczęście duchowo umrzeć, choćby mu szatan mówił, że już nigdy z martwych nie powstanie, wystarczy szczere zwrócenie się do Pośredniczki łask wszelkich – Niepokalanej, by uzyskać nie tylko łaskę zmartwychwstania, ale także by osiągnąć wysoki, bardzo wysoki stopień świętości. Im kto więcej do Niej się zbliży, ten tym obficiej zaczerpnie z łask poznania i ofiarnego ukochania Boga, który z miłości ku nam poszedł aż na krzyż”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
