Już w sobotę 17 kwietnia br. do Sanktuarium Urodzin i Chrztu św. Faustyny w Świnicach Warckich przybywały grupy czcicieli Bożego Miłosierdzia, m.in. z Torunia, Koła, Zduńskiej Woli. Tradycyjnie na całonocnym
czuwaniu trwali wierni z grup modlitewnych z Łodzi i Pabianic. Kulminacją obchodów święta Miłosierdzia Bożego była Eucharystia o godz. 12.00. Przewodniczył jej i homilię wygłosił bp Stanisław Gębicki,
serdecznie powitany przez proboszcza parafii św. Kazimierza w Świnicach Warckich, ks. kan. Mirosława Miłka. Ksiądz Proboszcz powitał również pozostałych zgromadzonych, po czym prosił Chrystusa: „Przychodzimy
do Ciebie, Zmartwychwstały Panie i prosimy, abyś przyjął wszystkie bolesne rany świata i człowieka. Niech te rany leczą się w tajemnicy Twojego Miłosierdzia”.
W homilii bp S. Gębicki wspomniał trwającą od 22 kwietnia 2001 r. peregrynację obrazu Jezusa Miłosiernego w diecezji włocławskiej. „Wpatrujemy się w Chrystusa ze szczególną uwagą -
mówił - kontemplując Jego oblicze w wędrującym po diecezji obrazie i wsłuchujemy się w orędzie o Bożym Miłosierdziu, przekazane przez św. Faustynę. Następnie Kaznodzieja mówił o nadziei i ufności,
jaką ludzie powinni pokładać w Jezusie Chrystusie. Nadziei potrzebnej wówczas, gdy człowiek zagubi się w niewoli grzechu, koniecznej w chwilach niepowodzeń, rozczarowań, w ciemnościach dnia powszedniego.
Jezus przychodzi do każdego człowieka, aby ten zaufał Jego miłości potężniejszej od zła, grzechu, wszelkiej niewierności. Bp S. Gębicki ukazał bł. Matkę Teresę z Kalkuty jako tę, która potrafiła dać świadectwo
o miłosierdziu Boga względem człowieka. Homilię zakończył wezwaniem: „Wpatrując się dziś w dwa wspaniale wzory: św. Faustynę i bł. Matkę Teresę z Kalkuty, bądźmy i my naśladowcami Jezusa Chrystusa,
świadkami Chrystusa Zmartwychwstałego w naszym codziennym życiu”.
Przed udzieleniem błogosławieństwa bp S. Gębicki podziękował Księdzu Proboszczowi za zaproszenie na uroczystość, a wszystkim pielgrzymom i parafianom za obecność i wspólną modlitwę. Specjalne podziękowanie
otrzymał chór, służba liturgiczna i osoby zaangażowane w przygotowanie liturgii.
Po Mszy św. rzesza pielgrzymów udała się do Głogowca, by nawiedzić dom, w którym przyszła na świat św. Faustyna. O godz. 15.00 Ksiądz Biskup przewodniczył Koronce do Miłosierdzia Bożego.
Po prawie 14 latach wojny chrześcijaństwo w Syrii przetrwało, ale jest dramatycznie osłabione. Nowy raport organizacji L’Œuvre d’Orient, cytowany przez portal Zenit, pokazuje skalę kryzysu: w ciągu 14 lat liczba chrześcijan spadła o 84 procent. To jeden z najszybszych demograficznych upadków wspólnoty religijnej na świecie.
„Istniejemy. Nie chcemy umrzeć i zostać zapomniani” – mówi Elias, młody student medycyny z Damaszku. Jego słowa streszczają lęk tysięcy syryjskich chrześcijan. Wielu z nich nie czuje się już u siebie. „Nie rozumiemy, dlaczego nie jesteśmy akceptowani, skoro chrześcijanie zawsze starali się kochać wszystkich” – dodaje Firas z tej samej parafii w Damaszku.
Nie bój się – mówi do Józefa anioł Pański. Z podobnym wezwaniem zwracał się wcześniej do Maryi. Nie bój się, Maryjo – mówił, zwiastując Jej, że została wybrana, by stać się Matką Jezusa Chrystusa.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
Ingres biskupa do katedry to nie tylko uroczyste wejście i historyczna oprawa, ale przede wszystkim wydarzenie ściśle liturgiczne, w którym Kościół przyjmuje swojego pasterza. Szaty i przedmioty używane podczas tej celebracji – ornat, tunicella, pastorał, kielich czy racjonał – nie są dodatkiem i dekoracją. Każdy z nich ma swoje miejsce, znaczenie i pomaga zrozumieć, czym jest objęcie posługi biskupiej w Kościele krakowskim.
Ingres (łac. ingressus) oznacza „wejście”. Od uroczystego wejścia nowego biskupa do kościoła katedralnego bierze swoją nazwę cała celebracja przekazania posługi pasterskiej. Choć wydarzenie to ma szczególny charakter, pozostaje liturgią Kościoła, sprawowaną według porządku przewidzianego na dany dzień. – Skoro mówimy o obrzędzie, to już samo to określenie wskazuje na jego ścisły wymiar liturgiczny – podkreśla ks. dr Stanisław Mieszczak SCJ, liturgista i zastępca przewodniczącego Archidiecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
