W homilii kard. Dziwisz podkreślił, że świadectwo życia św. Szymona z Lipnicy jest wciąż aktualne, bo rozumiał on dobrze, że człowiek jest narzędziem w ręku Boga, by czynić świat „bardziej ludzkim, bardziej braterskim, a więc bardziej Bożym”. „Pociągnięty przykładem świętego życia i apostolskiej gorliwości pierwszych ojców bernardynów, zapragnął służyć Chrystusowi i Jego Ewangelii na drodze życia konsekrowanego i kapłańskiego” - zaznaczył. Według niego, w posłudze kapłańskiej ojca Szymona uderzało połączenie trzech rysów, które są istotne w misji Kościoła: przepowiadanie słowa Bożego, nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i dzieła miłosierdzia.

„Dał najwyższe świadectwo miłości bliźniego, gdy pospieszył z samarytańską posługą chorym podczas zarazy szalejącej w Krakowie, i przepłacił za to życiem. To była pieczęć na jego kapłańskim i zakonnym życiu” - mówił kard. Dziwisz.

„Święty Szymon, podobnie jak każdy święty, stał się arcydziełem Mądrości Bożej. Bóg w nim zwyciężył. Bóg przez niego czynił nasz świat bardziej ludzkim i Bożym, bardziej współczującym i miłosiernym, bardziej sprawiedliwym i solidarnym” - podkreślił kaznodzieja.

Hierarcha zachęcał do naśladowania św. Szymona z Lipnicy w odkrywaniu i spełnianiu życiowej drogi, którą wyznaczył człowiekowi Bóg. „Otwierajmy się na przyjęcie Jego światła i Jego mocy, byśmy byli dobrymi, wiarygodnymi świadkami Chrystusowej Ewangelii w dzisiejszym pokoleniu, w dzisiejszym świecie” - zaapelował hierarcha.

Odwołując się do przeżywanej w Kościele uroczystości Zesłania Ducha Św. kard. Dziwisz przypomniał, jak żarliwie Jan Paweł II prosił Ducha Świętego, by odnowił oblicze polskiej ziemi. „Ta modlitwa została wysłuchana. Doczekaliśmy się wolnej Polski i mamy za co dziękować dziś Bogu. Ale zdajemy sobie równocześnie sprawę, że dzieła odnowienia oblicza naszej ziemi nie możemy ograniczać do jednej tylko, choć epokowej zmiany społeczno-politycznej, bo Duch Święty nieustannie odnawia naszą ziemię, nasze serca” - mówił długoletni sekretarz św. Jana Pawła II i podkreślił potrzebę nieustannej gotowości do współpracy z łaską i budowy świata dobra i miłości, sprawiedliwości i wzajemnej solidarności.

Szymon z Lipnicy żył w XV wieku. W 1454 roku rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Wyzwolonych. Rok wcześniej św. Jan Kapistran założył pod Wawelem pierwszy w Polsce konwent Braci Mniejszych św. Franciszka z Asyżu, nazwany od tytułu kościoła św. Bernardyna ze Sieny – konwentem bernardynów. Szymon podjął decyzję o wstąpieniu do zakonu, który w Krakowie miał swój klasztor na Stradomiu. Był gorliwym zakonnikiem, żył w ascezie i umartwieniach. Wybrano go na kaznodzieję katedry na Wawelu. Kazaniami zachwycał elity intelektualne Krakowa i przyciągał tłumy wiernych.

W roku 1482 w Krakowie wybuchła epidemia dżumy. Szymon chodził po domach wyszukując chorych i umierających. Opiekował się nimi zmieniając opatrunki, karmiąc, udzielając sakramentów. Porzucone ciała zmarłych grzebał, przywracając im właściwą godność. Zarażony, zmarł 18 lipca 1482 r. W 1685 roku został ogłoszony błogosławionym. Jego kanonizacji dokonał 3 czerwca 2007 roku papież Benedykt XVI.

Jego relikwie znajdują się w trumience umieszczonej w sarkofagu w kaplicy usytuowanej w nawie bocznej kościoła oo. Bernardynów w Krakowie.