Bp Dec: Katedra jest matką wszystkich świątyń w diecezji
- Przeżywamy dzisiaj rocznicę konsekracji, czyli uroczystego poświęcenia wybudowanego kościoła. Oznacza to wyjęcie danej budowli spod użytku świeckiego i przeznaczenie jej wyłącznie do użytku religijnego. Zwyczaj konsekracji świątyń sięga czasów biblijnych. Katedra jest głową i matką wszystkich świątyń w naszej diecezji od chwili, gdy papież ją wybrał na katedrę nowej diecezji. Doceniajmy to wybranie - mówił bp Dec.
Bp Ignacy Dec 30 stycznia przewodniczył Mszy św. z okazji uroczystości rocznicy poświęcenia kościoła katedralnego w Świdnicy. W homilii pasterz diecezji świdnickiej przypomniał, że - Kościół jest szczególnym miejscem naszej modlitwy. W kościele jest sprawowana Eucharystia, która ma wielkie skarby i są one rozdawane właśnie w świątyni. Homileta zachęcał również wiernych do zapoznania się z bogatą historią świdnickiej katedry.
Biskup nawiązał również do odczytanej wcześniej Liturgii Słowa - Oprócz świątyń materialnych są świątynie żywe. Świątynią żywą jest Kościół, który Pan Jezus zbudował na Piotrze, na skale. To jest ten żywy organizm Kościoła, świątynia, w której mieszka Bóg. Każdy z nas po chrzcie świętym staje się Bożą świątynią. Rzecz w tym, byśmy pilnowali piękna tych świątyń, którymi jesteśmy - mówił bp Dec.
Z okazji przypadającej uroczystości na zakończenie Mszy Świętej Biskup przekazał parafii katedralnej kielich mszalny. W tym dniu za nawiedzenie katedry i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę” można uzyskać odpust zupełny.
Kamień węgielny pod budowę katedry położył w 1330 roku książę Bolko II Świdnicki. Katedra pw. św. Stanisława i św. Wacława w Świdnicy jest bazyliką trójnawową, posiada ponad 100 metrową wieżę, jedną z wyższych na Dolnym Śląsku.
W jednej z bocznych kaplic katedry znajduje się gotycki obraz Matki Boskiej Świdnickiej Uzdrowienia Chorych. Uroczysta koronacja wizerunku Matki Bożej Świdnickiej Uzdrowienia Chorych papieskimi koronami odbyła się w maju 2017 roku.
Przypowieść o bogaczu i Łazarzu ma dwóch bohaterów: świetnie mającego się bezimiennego bogacza i biednego żebraka o imieniu Łazarz. Bogacz opływał we wszystko. Ubierał się w drogocenną purpurę i bisior i codziennie się świetnie bawił. Bogactwo, zapatrzenie się w siebie, całkowicie zasłoniło mu Pana Boga i drugiego człowieka. Nie widząc Boga, nie widział także leżącego u bram swego pałacu żebraka. Niedołężny, głodny Łazarz oczekiwał na łyżkę strawy. Ale oto kończy się ziemskie życie. Obydwaj umierają, przechodzą w nowy świat. I tu całkowicie zmienia się ich fortuna. Pomyślność ziemska bogacza przeobraża się w cierpienie, zaś ziemska bieda i cierpienie Łazarza przekształcają się w radość. Bóg wyrównuje sprawiedliwie wszystkie długi i zasługi mieszkańców ziemi. Wywyższeni na ziemi często doznają w wieczności poniżenia, a poniżani na tym świecie doznają w świecie przyszłym wywyższenia. I oto, w tej nowej sytuacji toczy się dialog. Cierpiący bogacz kieruje do Abrahama dwie prośby: „Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu” i druga prośba: „Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca! Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przybyli na to miejsce męki”. Co na to Abraham? Żadna prośba nie zostaje spełniona. Stawiamy pytanie: jakie jest przesłanie tej przypowieści dla nas? Po pierwsze: Tylko czas ziemskiego życia jest okresem podejmowania decyzji i wyborów moralnych; tylko podczas ziemskiego życia można się nawracać, poprawiać, tylko tu, na ziemi, można korygować swoje postępowanie, można zarzucić czynienie zła i podjąć dobre czyny; można wiele zmienić na lepsze swoją silną wolą, wspartą łaską Bożą. Natomiast po śmierci człowiek już sam sobie nie może pomóc, nie może się nawrócić. Jest już wtedy za późno. Dlatego tak ważne jest nasze nawracanie się tu, na ziemi. Ważne jest, by go nie odkładać, by nie było na nie za późno. Kościół posyła kapłanów do chorych, do ludzi, w których gaśnie życie; posyła kapłanów, aby w imieniu Chrystusa nie tylko jednali ich z Bogiem, ale także pomogli im wybrać Boga na wieczność. Krewni, bliscy powinni tym odchodzącym z tego świata pomóc wybrać Boga.
Człowiek został powołany do opiekowania się przyrodą i nie może dopuszczać się okrucieństwa wobec innych istot. Jednak traktowanie psów czy kotów jak ludzi to błąd - mówi w rozmowie z KAI dominikanin o. prof. Jacek Salij. „Zwątpienie w Boga nieuchronnie kończy się zwątpieniem w człowieka. Dzisiaj wielu ludzi chciałoby urządzić świat tak, jakby Boga nie było. W tej perspektywie chciałoby się unieważnić tę prawdę, że na naszej ziemi jeden tylko człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże - i zrównać człowieka ze zwierzętami” - mówi.
Znany teolog, rekolekcjonista i autor popularnych książek o. Jacek Salij OP w rozmowie z Katolicką Agencją Informacyjną przypomina, że jako ludzie mamy obowiązki wobec innych istot stworzonych. Bierze pod lupę zwyczaje żywieniowe, które doprowadziły do tego, że zwierzęta nie są już hodowane, tylko masowo „produkowane”. Podejmuje się jednak uporządkowania podstawowych pojęć w dziedzinie, która niekiedy bywa niezrozumiana nawet przez ludzi wierzących, np. kim jest człowiek i czym różni się od zwierzęcia. „Na naszej ziemi jeden tylko człowiek może usłyszeć Ewangelię i na nią się otwierać. I jeden tylko człowiek jest zdolny do modlitwy” - zauważa.
Papież Leon zaprasza, aby pokonać pokusę postrzegania pokoju jako czegoś odległego i niemożliwego, przezwyciężyć „logikę agresji i konfrontacji”, według której pokój osiąga się przez wyścig zbrojeń.
„Nikt, jak tylko dziecko, nie potrafi tak nas przemienić. I być może właśnie myśl o naszych synach i córkach, o dzieciach, a także o tych, którzy są tak samo bezbronni jak one, przeszywa nasze serca” – to słowa, których użył papież Leon w swoim Orędziu na Światowy Dzień Pokoju.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
