2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego, przeżywać będziemy kolejny Dzień Życia Konsekrowanego - życia w kapłaństwie, zakonie, instytucie świeckim. Data została wybrana nieprzypadkowo - dzień ofiarowania Panu Bogu przez Maryję i Józefa tego, co najdroższe - Jezusa - Dziecka, a zarazem ich samych. Podobny dar składają Bogu osoby konsekrowane. Dzień Życia Konsekrowanego ma nam pomóc bardziej poznać życie konsekrowane i dowartościować wybór drogi życiowej osób poświęconych Panu Bogu, a im samym pomóc pogłębić świadomość wyjątkowego powołania, jeszcze bardziej zachwycić pięknem Boga i odkryć szczególną misję w Kościele. Zwykle też w tym czasie szczególną uwagę zwraca się na klasztory klauzurowe, wspomagając je materialnie, bo taka jest tu potrzeba.
Życie konsekrowane wyraża istotę powołania chrześcijańskiego oraz dążenie do doskonałego zjednoczenia się z Bogiem. Ustanowił je praktycznie i przekazał Kościołowi sam Chrystus, a Kościół w ciągu wieków określa jego formy. Jak widać w dziejach Kościoła, w każdym czasie znajdują się ludzie, którzy na wzór ewangelicznej Marii obierają tę „najlepszą cząstkę” (por. Łk 10, 38-42), by w całkowitym oddaniu się Bogu służyć Jemu i bliźnim. Jak Apostołowie porzucają wszystko, by w nieustannym kontakcie z Chrystusem uświęcać siebie i świat, a dzięki licznym charyzmatom życia duchowego i apostolskiego wnosić wkład w odnowę społeczeństwa (por. Jan Paweł II, Vita consecrata, 1).
Charakterystyczne dla życia konsekrowanego są tzw. rady ewangeliczne, które wpływają na kształt życia osób konsekrowanych. Wyrażają się one przede wszystkim w ślubach czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Rady te proponowane są wszystkim, do ich praktykowania wybrane są w sposób szczególny osoby konsekrowane.
Wielkim miłośnikiem, piewcą i zarazem praktykiem życia konsekrowanego był dla nas niezapomniany Sługa Boży Jan Paweł II. Pamiętamy wszyscy jego hasło biskupie: „Totus Tuus” - cały Twój. Zawiera ono w swej treści głęboką rzeczywistość życia konsekrowanego, któremu Ojciec Święty był wierny konsekwentnie i do końca. Bo Jan Paweł II był głęboko przekonany o tym, że osoby konsekrowane są zaczynem Kościoła, że bez nich - bez zgromadzeń zakonnych, bez życia poświęconego Bogu przez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa - Kościół nie byłby sobą. Mówił o tym m.in. podczas swego pobytu na Jasnej Górze 5 czerwca 1979 r., na spotkaniu z zakonami.
Życie konsekrowane to droga niełatwa, to droga nieustannego nawrócenia. Wymaga ona wiele trudu i osobistych wyrzeczeń. Dlatego bardzo ważne jest uświadomienie sobie celu tej drogi - uświęcanie siebie i przyczynianie się do świętości innych. Jak śpiewamy w młodzieżowej piosence
„Warto dla jednej Miłości żyć (...)
Warto całego siebie dać
Jak bukiet polnych kwiatów”...
Dzień Życia Konsekrowanego to święto całego Kościoła. To dzień wspólnoty osób konsekrowanych całego świata, różnych ras i języków, różnych charyzmatów. Dziękujmy Bogu zwłaszcza w tym dniu za wszystkie osoby konsekrowane, zwłaszcza te, które znamy i które są nam bliższe, i prośmy Go, by utwierdził je w wierze i miłości, dodawał sił i wytrwałości w dążeniu do celu. I pamiętajmy o tym, że każdy z nas jest powołany, by kochać więcej i jeszcze bardziej służyć Bogu i człowiekowi.
Nie bój się – mówi do Józefa anioł Pański. Z podobnym wezwaniem zwracał się wcześniej do Maryi. Nie bój się, Maryjo – mówił, zwiastując Jej, że została wybrana, by stać się Matką Jezusa Chrystusa.
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
Chrześcijaństwo bez judaizmu nie istnieje, a współczesny antysemityzm nosi znamiona dawno potępionej herezji - piszą członkowie Koła Naukowego Teologów KUL w nowym stanowisku dotyczącym dialogu chrześcijańsko-żydowskiego. Autorzy dokumentu, powołując się na nauczanie Soboru Watykańskiego II, podkreślają, że dialog z Żydami nie jest opcją fakultatywną, lecz koniecznością dla duchowego zdrowia Kościoła. Poruszono także kwestie stosunku katolików do święta Chanuki oraz literatury talmudycznej, przestrzegając jednocześnie przed postawą „ciasnego symetryzmu” w relacjach międzyreligijnych.
- W odpowiedzi na list otwarty przeciwko rokrocznemu obchodzeniu żydowskiego święta Chanuki na KUL, jako teolodzy postanowiliśmy dokonać przypomnienia katolickiego nauczania i optyki na temat dialogu z judaizmem. Nie robimy tego w duchu kontrreformacyjnym czy konfrontacyjnym, ale po to, by w osobach niemających jakiejś pogłębionej wiedzy w tym temacie rozwiać wątpliwości, jak na to zagadnienie patrzy cały Kościół, z Żyjącym Piotrem na czele. Tak, by nikt nie wziął za nauczanie Kościoła pewnych osobistych wątpliwości czy uprzedzeń takiej, czy innej grupy osób. Jest to wyraz naszej misji kroczenia, jako teolodzy, ramię w ramię z Kościołem, w charakterze uczniów, a nie recenzentów - mówi KAI ks. dr Karol Godlewski z KUL.
- Każdy człowiek, niezależnie od tego w jakich warunkach zewnętrznych żyje, jak na zewnątrz wygląda, nosi w sobie królewską godność i wielką wielkość. Bardzo wszystkim wam życzę, żebyście w te święta ciągle ją w sobie odkrywali i wszystkim życzę, żeby także w was wszyscy odkrywali właśnie to - wielką godność królewską. I żeby nie zabrakło nikomu w te święta chleba - życzył kard. Grzegorz Ryś uczestnikom 29. Wigilii dla potrzebujących na Rynku Głównym w Krakowie.
- Myślałem, że jadę do Krakowa, a tu się okazuje, że przyjechałem do Betlejem, co mnie bardzo cieszy - stwierdził kard. Ryś i wyjaśnił, że nazwa miasta Betlejem znaczy „dom chleba”. - Bardzo się cieszę widząc Rynek Krakowski, który się staje domem chleba dla wielu, bardzo wielu osób. Bardzo dziękuję wszystkim, którzy właśnie w ten sposób przeistaczają krakowski rynek po prostu z rynku w dom chleba - mówił nowy metropolita krakowski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
