Parafia Wiśniowa to malowniczy zakątek dekanatu frysztackiego. Zamiar utworzenia tu samodzielnej parafii powstał jeszcze przed II wojną światową, ale nie udało się go zrealizować, chociaż hrabia Mycielski, który był w posiadaniu Wiśniowej, chciał w tym pomóc. Obok pięknej alei parkowej, wśród starych drzew stoi kaplica w stylu neoklasycystycznym z podziemiami do grzebania zmarłych członków rodziny, wybudowana przez rodzinę Mycielskich w latach 1903-08. Przed wojną przyjeżdżał tu kapelan i odprawiał nabożeństwa, w których uczestniczyła tylko rodzina i pracownicy majątku. Po 1945 r. odprawiano tu tylko majówkę i inne nabożeństwa okolicznościowe, a z biegiem czasu kaplica została zamknięta.
Na niedzielną Mszę św. mieszkańcy Wiśniowej i Jazowej uczęszczali do Niewodnej. Górzysty teren dodatkowo utrudniał drogę.
W latach powojennych coraz trudniej było o pozwolenie na utworzenie odrębnej placówki duszpasterskiej. Ludzie myśleli, jak wykorzystać istniejącą kaplicę. Na przełomie lat 1970/71 podjęto starania o erygowanie odrębnej parafii. W czerwcu 1971 r. bp Ignacy Tokarczuk oddelegował ks. Antoniego Woźniaka do zorganizowania placówki duszpasterskiej. Do 1985 r. władze państwowe nie uznawały nowej parafii oraz nowo mianowanego proboszcza. Później wydano decyzję o przekazaniu kaplicy do celów kultu religijnego. Kaplicę rozbudowano. Wykonano metalową konstrukcję wspartą na 16 metalowych słupach. W noc poprzedzającą uroczystość Chrystusa Króla, z 19 na 20 listopada 1971 r. ludzie przygotowali dach i ściany.
31 maja 1972 r. bp Ignacy Tokarczuk poświęcił tak przygotowany kościół. Następny etap wiązania parafii to organizacja plebanii, cmentarza parafialnego i punktu katechetycznego. Parafia rozwijała się. W 1989 r. ks. Antoni Woźniak rozpoczął poszukiwania miejsca pod budowę nowego kościoła. Zdecydowano, że będzie to miejsce w pobliżu istniejącej kaplicy, także w parku dworskim, skąd rozciąga się wspaniały widok na całą Wiśniową.
Na zakończenie renowacji misji parafialnych 27 października 1994 r. bp Kazimierz Górny dokonał poświęcenia placu pod budowę kościoła i stojącego na nim krzyża. Przystąpiono do gromadzenia funduszy i zakupu materiałów. Prace budowlane rozpoczęto 5 września 1995 r. Uroczystego poświęcenia kościoła i plebanii dokonał 27 października 2002 r. bp Kazimierz Górny.
Po 32 latach ofiarnej, pełnej poświęcenia pracy na rzecz parafii 31 sierpnia 2003 r. ks. Antoni Woźniak przeszedł na emeryturę, a obowiązki proboszcza przejął ks. Marek Matera, który przez kolejne lata wykańcza nową świątynię. Obok tych widocznych znaków dokonywała się także nieustanna przemiana duchowa w sercach parafian mająca prowadzić do świadomego i pięknego przeżycia jubileuszu i konsekracji świątyni.