Mija dwa i pół roku od utworzenia pierwszego Okna Życia w naszej diecezji. Jest to miejsce, w którym matka może pozostawić anonimowo swoje dziecko bez narażania jego życia i zdrowia. Obecnie w całym kraju jest 45 takich okien, a ich otwarcie najczęściej następuje 25 marca - w święto Zwiastowania Pańskiego, gdy w Polsce obchodzony jest Dzień Świętości Życia. Temat Okien Życia odżył, kiedy przez pewien czas żyliśmy w przekonaniu, że mała Madzia z Sosnowca została porwana. Wówczas wielu apelowało do porywacza, aby oddał dziecko właśnie tam. Potem, gdy okazało się, że porwanie było sfingowane, ludzie niemalże krzyczeli, nie do końca wierząc w niewinność matki dziewczynki, dlaczego nie oddała jej do Okna Życia? Tyle osób pragnie przecież dziecka. A Okno Życia stanowi alternatywę dla porzucenia noworodka na śmietniku i pozbawienia go opieki.
W Polsce takie miejsca są już we wszystkich dużych miastach. „Do tej pory w Oknach Życia pozostawiono 36 niemowląt. W Warszawie w oknie znalazło schronienie 8 dzieci, w Katowicach, Rzeszowie, Ełku, Częstochowie, Gliwicach i Szczecinie - pozostawiono po jednym noworodku. Dwóch chłopców oddano w Oknie Życia w Piotrkowie Trybunalskim i dwóch w Łodzi. W Krakowie, gdzie okno działa najdłużej - piętnaścioro. Ostatniego noworodka zostawiono w grudniu 2011 r. w Oknie Życia na warszawskiej Pradze. Gdyby nie było tych miejsc najprawdopodobniej noworodki nie otrzymałyby drugiej szansy na życie. Ideałem byłoby, aby Okna Życia pozostawały puste, by każde dziecko poczęte było przyjęte przez kochających rodziców i oczekiwane z utęsknieniem. Niestety, nie zawsze tak jest” - mówi Beata Ilska z Ośrodka Adopcyjnego w Sosnowcu.
„Potrzeba z naszej strony konkretnych działań promujących szacunek dla życia. Musimy wspierać materialnie i duchowo rodziny wielodzietne. Być solidarni z matkami i ojcami samotnie wychowującymi dzieci. Najmniejsi są nadzieją lepszego świata” - podkreślał niejednokrotnie bł. Jan Paweł II.
Sosnowieckie Okno Życia znajduje się przy klasztorze Sióstr Karmelitanek przy ul. Matki Teresy Kierocińskiej. Zgodnie ze swoimi założeniami otwarte jest o każdej porze na przyjęcie niemowląt. Do tej pory nie pozostawiono w nim dziecka. Nie chodzi oczywiście o to, aby zachęcać do zostawiania tutaj dzieci. Pamiętać należy, że jest to dramat, jeśli trzeba tego rodzaju miejsca organizować. Dobrze jednak, że mamy w stolicy diecezji Okno Życia. Może kiedyś dzięki niemu zachowany zostanie dar życia i szczęśliwa przyszłość dziecka w rodzinie adopcyjnej? Karmelitanki w Sosnowcu nie tylko czuwają oczekując na dzieci, ale także modlą się za nie i ich matki, nieraz zmuszone do tego, aby oddać swoje dziecko do okna.