Proboszcz parafii wojskowej pw. św. o. Rafała Kalinowskiego w Rembertowie ks. ppłk Ireneusz Biruś podkreślił w homilii, że śmierć płk. Tarnawskiego jest wielką stratą. „Zabraknie tego, który zapalał pasją do jeszcze większych wyrzeczeń. Zabraknie tego, który na zakończenie kursu podstawowego wręczał znak Cichociemnych” – zaznaczył, wskazując, że spadkobiercą Cichociemnych jest dziś jednostka GROM.

Prezydent RP Andrzej Duda w przesłanym na uroczystości liście przypomniał, że płk Tarnawski był żywą legendą i wzorcem patriotyzmu. „Niezwykle skromny. Dopiero po wielu dekadach, dożywszy sędziwego wieku, stał się postacią szeroko znaną jako jeden z Cichociemnych” – zauważył.

W liście od premiera Mateusza Morawieckiego przypomniana została powojenna działalność budzącego podziw byłego żołnierza, który ukończył studia i pracował na Politechnice Śląskiej, gdzie, jak dodał premier, „przekazywał wiedzę kolejnym pokoleniom polskich inżynierów”. „Był ostatnim żyjącym Cichociemnym, a zarazem świadkiem niezwykłej historii tej elitarnej formacji” – zwrócił uwagę szef rządu i powtórzył, że zmarły był bohaterem, który na wszystkich frontach swej walki odniósł zwycięstwo.

Odczytano list od ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka. Podkreślono w nim, że losy Aleksandra Tarnawskiego „pozostaną trwałym śladem w pamięci narodu o tych, którym zawdzięczamy niepodległość i wolność Ojczyzny”.

Ostatniego Cichociemnego pożegnał dowódca jednostki GROM płk Grzegorz Mikłusiak.

Aleksander Tarnawski został pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika, a Prezydent RP uhonorował go Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości.

Trumna z jego ciałem spoczęła na nowym cmentarzu w Starym Bielsku.

Aleksander Tarnawski urodził się 8 stycznia 1921 r. w Słocinie koło Rzeszowa. Studiował na Wydziale Chemii Uniwersytetu Lwowskiego. Po wybuchu wojny trafił do Wielkiej Brytanii. Otrzymał przydział do 16. Brygady Pancernej. Szkolono go do zadań specjalnych, a później 1. Dywizji Pancernej.

Tarnawski przeszedł szkolenie dla Cichociemnych, żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych. Został zrzucony na ziemie polskie w nocy z 16 na 17 kwietnia 1944 r. Był oficerem Armii Krajowej okręgu Nowogródek. Wykonywał misje konspiracyjne. Zajmował się szkoleniem żołnierzy AK oraz walką z partyzantką sowiecką. Podczas działań wojennych nosił pseudonimy "Upłaz" i "Wierch".

Po wojnie studiował chemię na Politechnice Śląskiej. Potem pracował na tej uczelni, współpracował z Instytutem Metali Nieżelaznych oraz Instytutem Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach.

Z Bielska-Białej pochodziła jego żona. Wspólnie z rodziną lubił przyjeżdżać w Beskidy na górskie wędrówki.

Aleksander Tarnawski zmarł 4 marca br. w Gliwicach.