Ks. Marcin Nabożny: - Jak wygląda Akcja Katolicka w 80 lat po jej utworzeniu?

Halina Szydełko: - Odradzając się po wielu latach nieobecności, musieliśmy na nowo odnaleźć własne miejsce i zagospodarować te obszary, które wymagają naszej aktywności. Najliczniejsze diecezjalne instytuty mamy w diecezjach: przemyskiej, bielsko-żywieckiej, poznańskiej, rzeszowskiej, częstochowskiej, warszawskiej, krakowskiej, kaliskiej, płockiej, sandomierskiej. Ważne jest jednak, że, będąc organizacją mającą swoje struktury w całej Polsce, możemy dotrzeć do każdego zakątka naszego kraju. To ułatwia nam pracę i czyni ją bardziej efektywną.

- Proszę podać przykłady inicjatyw AK w naszej ojczyźnie...

- Celem AK jest prowadzenie stałej formacji swych członków, a także ich oddziaływanie na środowisko, w którym żyją, a więc ewangelizacja. Stąd też diecezjalne instytuty organizują sympozja naukowe, szkolenia liderów, szkoły formacyjne, dni społeczne i spotkania modlitewne. Pamiętamy również o formacji poprzez działanie, a rodzaj tej działalności jest zdeterminowany potrzebami środowiska, a także możliwościami parafialnych oddziałów i diecezjalnych instytutów. W wielu diecezjach AK prowadzi przyparafialne świetlice dla dzieci i młodzieży oraz organizuje dla nich letni wypoczynek. AK skupia ludzi świeckich, zatem powinna przenikać wszystkie sfery naszego życia: modlitwę, pracę, ale również radosny wypoczynek.

- Jakie trudności w działaniu napotykają członkowie AK?

- Wciąż z nimi się borykamy. Próbujemy przełamać bierność świeckich członków Kościoła, zachęcić kapłanów do ich wspierania, pozyskać młodych, zbyt zajętych własną pracą, karierą, codziennymi sprawami.

- Czy AK jest potrzebna współczesnemu katolikowi?

- Odpowiadając na to pytanie, należałoby postawić kolejne: Czy w Kościele potrzebni są ludzie świeccy? Polska jest wciąż krajem katolickim, ale i nam nie są obce zagrożenia, takie jak: laicyzacja, wzrastająca obojętność religijna, coraz bardziej puste kościoły. Świeccy muszą się poczuć częścią Kościoła, a nie tylko usługobiorcami, którzy dając na tacę, mają prawo wymagać katolickiego ślubu, chrztu i pogrzebu, bez względu na to, w co wierzą i jakie życie prowadzą. Świeccy członkowie Kościoła powinni być za niego odpowiedzialni. Polska staje się atrakcyjna dla imigrantów, a ich wiara jest bardzo ekspansywna i staje się zagrożeniem dla chrześcijan, dlatego że chrześcijanie nie są wystarczająco przekonani do tego, w co wierzą. Dlatego potrzebna jest stała formacja prowadzona przez AK.

- Jakie są plany i perspektywy rozwoju AK?

- Pragniemy umocnić struktury stowarzyszenia tam, gdzie istnieją, ale również zabiegamy o to, aby powstawały kolejne parafialne oddziały we wszystkich diecezjach. Musimy pozyskać do naszej pracy ludzi młodych, a także intensyfikować pracę z dziećmi. Jeśli naszym zadaniem jest formacja, to należy podjąć ją jak najwcześniej. W parafiach, w których średnia wieku członków AK jest wysoka, jedyną formą aktywności jest modlitwa. I to również sobie cenimy. Jest to np. objęcie stałą modlitwą konkretnych kapłanów. Mamy jednak w AK osoby młodsze, a wśród nich np. nauczycieli. Ich obecność w stowarzyszeniu jest bardzo cenna, ponieważ to właśnie oni mają ogromny wpływ na kształtowanie młodego pokolenia. Chcemy również pozyskać do swej pracy osoby, które kreują naszą rzeczywistość, a wśród nich prawników, polityków, dziennikarzy. Zachęcamy również naszych członków, aby angażowali się w życie społeczne i polityczne miasta, gminy i kraju.

- Jaka jest rola i zaangażowanie polskiej AK we władzach światowych?

- Polska Akcja Katolicka jest członkiem Międzynarodowego Forum Akcji Katolickiej (FIAC) od 2000 r., a od dwóch lat jesteśmy we władzach tej międzynarodowej organizacji. Wraz z Włochami reprezentujemy Europę. Głównym zadaniem, jakie postawiło przed nami FIAC, jest zainicjowanie powstania AK w krajach sąsiednich: na Litwie, Ukrainie, Białorusi, w Czechach i na Słowacji. Polska Akcja Katolicka istnieje również w Wielkiej Brytanii, dlatego jest realna szansa na współpracę z angielskim Kościołem katolickim. W tym roku w maju w Krakowie, przy sanktuarium Bożego Miłosierdzia, zorganizowaliśmy międzynarodową konferencję AK, w której uczestniczyło ok. 150 osób z kilkunastu krajów Europy i świata. Wśród zaproszonych gości byli również przedstawiciele naszych sąsiadów zza wschodniej i południowej granicy. Myślę, że to dobry początek współpracy, zwłaszcza że na maj 2011 r. zaplanowaliśmy spotkanie we Lwowie, na które zaproszeni zostaną przedstawiciele krajów Europy Wschodniej.